Former for graver og gravlegging

Ulike former for gravlegging

Når me tek farvel med våre kjære, finst det fleire måtar å gravlegge dei på.  Kva for ei gravleggingsform ein vel, kjem an på personlege ønskje og verdiar. Uansett val, gjev det eit høve til å minnast og heidre livet som har vore.

 

Her er nokre av dei vanlegaste formene for gravlegging:

 

Kistegravlegging

Kistegravlegging er den mest tradisjonelle forma for gravferd. Den avdøde vert lagd i ei kiste, som vert senka i ei grav på gravplassen. Gravstaden kan markerast med ein gravstein etter gjeldande reglar.

I samband med kistegravlegging er det mogleg å feste/reservere ei ekstra grav til framtidig bruk. Desse to gravene utgjer då ein gravstad.

 

Urnegravlegging

Ved kremasjon vert den avdøde kremert, og oska vert lagd i ei urne. Urna kan setjast ned i ei urnegrav, ei familiegrav (eller ei minnelund i kommunar som har etablert dette) Urna må setjast ned innan 6 månader etter kremasjon. Om ønskjeleg kan det vere ein seremoni før urna blir sendt til kremering, eller ein kan ha seremoni i samband med urnenedsetjinga.

Gravferdsforvaltninga set ned urna i tilvist grav. Dei etterlatte bestemmer sjølv om dei vil vere med når urna blir sett ned.  

 

Anonym grav

Ei anonym grav er ei grav utan merking med namn eller minnesmerke. Dette kan vere eit ønskje frå den avdøde eller pårørande som ønskjer ein meir diskret gravstad.

 

Minnelund

Ei minnelund har eit område der urner kan setjast ned utan individuelle gravmarkeringar. Det kan ikkje setjast gravstein på graver i minnelund, men namn kan påførast på tilrettelagt minnevegg. Gravlegging i  minnelund er eit fint alternativ for dei som ønskjer ein gravstad utan ansvar for vedlikehald. Det er likevel høve til å setje ned blomar og ljos på tilviste plassar i minnelunden når ein måtte ønskje.

Både Eidfjord og Ulvik planlegg  å etablere minnelund, men pr i dag har me ikkje tilbod om dette i våre kommunar.  

 

 

Oske-spreiing

Nokre vel å spreie oska i naturen, anten til havs, i skog, på fjell eller andre stader som hadde spesiell tyding for den avdøde. Dette krev løyve frå styresmaktene og det må sendast søknad til statsforvalteren om tillatelse. Oska skal spreiast innan eit halvt år etter kremasjon. Det er ikkje tillette å ta vare på noko av oska. Det vil ikkje vere gravstad eller gravminne med namn på avdøde. Den avdøde sitt namn kan heller ikkje påvørast eksisterande gravminne.